HERKULES WALCZĄCY Z CENTAUREM, autor: Ludwig Manzel, 1916 r.
Wały Chrobrego, na tarsie przed gmachem Muzeum Narodowego. Rzeżba z piaskowca, cokół betonowy. Wysokość rzeźby ok. 2,4 m, (z cokołem ok. 3,5 m). 1916 r., rzeźba utrzymana w formach klasycyzującego modernizmu. proj. i wykonanie prof. Ludwig Manzel. Interpretowana również jako „walka Lapity z centaurem” – wówczas nawiązywałaby do tradycji przedstawień tzw. centauromachii, znanych ze sztuki greckiej. Ufundowana przez konsula Kiskera, ustawiona została przed gmachem ówczesnego Muzeum Miejskiego, ukończonego w 1914 r. Przedstawia splecione ze sobą w walce, dynamicznie ujęte, postacie mitycznego centaura oraz zadającego mu cios, nagiego, muskularnego Herkulesa (czy tez Lapity?). – Herkules (Herakles) – w mitologii greckiej i rzymskiej heros, syn Zeusa i Alkmeny, żony króla Teb, Amfitriona. Hera, małżonka Zeusa, która nienawidziła Herkulesa, sprawiła iż musiał on dokonać wielu trudnych i niebezpiecznych czynów, przez co okrył się chwałą. Wykonując jedną z prac, którą było schwytanie wielkiego dzika erymantejskiego, musiał Herkules stoczyć walkę z centaurami – dzikimi istotami – półludźmi, półkońmi, które miały zamieszkiwać szczyty gór Tesalii – krainy w północno-wschodniej Grecji. Z centaurami walczyli również Lapici – mityczne plemię lokalizowane w północnych miastach Tesalii, którego przedstawiciele wsławili się również udziałem w wyprawie po złote runo i walką z Heraklesem.
|
